Tam mnie wzięło na wspomnienia ;)

Szczerze mówiąc nawet nie chce mi się już tu pisać. Nie pamiętam kiedy ostatni raz tu byłam. Przypomniało mi się o tym miejscu jedynie dzięki temu, że siedziałam sobie dziś na moim wrocławskim balkoniku, wdychając papierosowy dymek i rozmyślając. Za dużo ostatnio się dzieje wokół mnie. Nie podoba mi się to, że nie mogę kontrolować niektórych sytuacji, uczuć ani ludzi. Zycie w ciągłym strachu. Przed tym co będzie jutro, przed tym, że po raz kolejny się rozczaruję. I ten okropny ból. Stwierdzam, że o wiele latwiej by mi było gdybym nie była taka uczuciowa, gdybym tak łatwo nie wierzyła innym. Odcinam się od tego co było. Już prawie nie myślę o tym jak cholernie naiwna byłam, zapominam o ostatnich 4 miesiącach swojego życia kiedy wydawało mi się że jestem najszczęśliwszą osobą na świecie. Po prostu trzeba żyć dalej. Bo może teraz w końcu uda mi się. Chcę być w końcu prawdziwie szczęśliwa i nie bać się, czy to wszystko jest prawdą czy kłamstwem. Uda mi się.