14.08.2016.

Dawno nie "żaliłam się" na blogu..

Ale tutaj jestem anonimowa, nikt mnie nie zna..

Chyba muszę się wyżalić..

Jakie to życie jest niesprawiedliwe..

Jedni mają wszystko, drudzy nie mają nic.

I nie mówię o dobrach materialnych.

Tylko o tej jednej, jedynej, najważniejszej rzeczy jaką jest miłość.

Do tej pory żyłam snem na jawie, zdawać by się mogło, że należę do tej pierwszej grupy szczęsliwców.

I nagle mój świat zachwiał się w posadach, wiatr nie przestaje wiać i grozi runięciem..

Dobry Boże, dlaczego ?

Co takiego robię nie tak ? Każdego dnia staram się ze wszystkich sił, daję z siebie wszystko !

Ale widać - to za mało.

Wiem, że kolejnego zawodu nie przeżyję, pęknie mi serce, a wraz z tym zniknę ja..

*