.

Jak to możliwe, że spędzając z jedną osobą tak wiele godzin każdego dnia,

brakuje mi jej już pod wieczór ? że smutno mi na myśl o zasypianiu w samotności ?

Tracę godziny na rozmowy, często o niczym .

A na dodatek wcale tego nie żałuję .

Tylko uśmiecham się bez końca

do ścian, przypadkowych osób, własnych myśli .

I nie, to zdecydowanie nie jest normalne,ale wydaje mi się,

że mój uśmiech doskonale słychać przez telefon .

Przyznaję bez bicia, zwariowałam .

<3

Na fotografii mała Marokanka,

nie posiadająca właściwie nic .

Poza miłością, beztroską, wiarą,

relacjami z innymi ludźmi i mnóstwem uśmiechu .

Nie jest właścicielką tych wszelkich dóbr materialnych do których dąży współczesny świat,

a mimo to ma w sobie więcej życia i pogody ducha niż wielu z nas .

Do rozpromienienia takiego dziecka wystarczy zaledwie parę cukierków,

którymi na dodatek potrafii podzielić się z rodziną .

' You can tell the sky in his jelous sky

when we walked in fields of gold '