love

Każde z nas układało swo­je życie in­dy­wi­dual­nie, reali­zo­wa­liśmy marze­nia, sta­wialiśmy so­bie no­we ce­le, po­pełnialiśmy błędy i prak­tycznie nie mieliśmy ze sobą kon­tak­tu.. Ja pa­miętałam zaw­sze, ale nie mogłam ciągle cze­kać, na­wet to uczu­cie nie było war­te poz­by­cia się blis­kości mężczyz­ny na zawsze.. Ty dob­rze się ba­wiłeś i nie myślałeś o uczu­ciach.. Teraz spójrz, spo­ty­ka­my się po tych 10 la­tach ja mam do ko­go po­biec jak jest mi źle.. A Ty? Ty te­raz chcesz biec do mnie ale mu­sisz zawrócić.. Zro­zu­miałeś cze­go przez ten czas Ci bra­ko­wało, ale ja też zrozu­miałam, że całe życie nie można się po­niżać.. Pa­miętam co po­wiedziałeś kiedy ostat­ni raz się widzieliśmy "jeszcze będzie czas by odpoczy­wać, jeszcze przyj­dzie mo­ment, w którym się us­tat­ku­je te­raz chce być wol­ny". Nie zat­rzy­małam Cię wte­dy i te­raz też nie mam za­miaru.. Idź.. W baj­ki o wie­cznej miłości można wie­rzyć, ale na­wet za­kocha­na księżniczka kiedyś będzie mu­siała do­rosnąć.. Do­rosłam..