.

oj słabo, słabo.

Aktywność: Jilian Michaels 55min.

Bilans: owsianka z jogurtem i kostką czeko; pół jajka niespodzianki; owsiana bułka;kasza, brokuły, kotlet pieczarkowy;jabłko;kawałek czekolady; dietetyczne "ptasie mleczko"

Razem około 1500kcal.

NIE CZYTAJ, to dołująca notka, jakieś głupie przemyślenia. Stracisz czas!

______________________________________________________________________________

To, że nie piszę, nie znaczy, że mnie tu nie ma. Mam po prostu ostatnio urwanie głowy z nauką i kompletnie brak wolnego czasu. Teraz też powinnam siedzieć nad książkami, zwłaszcza, że akurat jutro dwa ważne przedmioty, ale oczywiście siedzę tutaj. 

Mam paskudny humor, chce mi się płakać. Chce mi się płakać z powodu swojego ciała. Wiem, że w tym roku nie założę krótkich spodenek. Przynajmniej nie wtedy, jak ktoś będzie na mnie patrzył. Nie mogę cały czas uwierzyć w to, że zniszczyłam to wszystko na co tak pracowałam, to doprowadza mnie do szału, do łez, zajmuje mi całą głowę. Jak mogłam być taka głupia. Do wakacji została tylko chwila, a przecież już teraz wszyscy zaczną nosić obcisłe, krótkie koszulki i szorty. A ja będę się znowu chować pod leginsami, rajstopami, spodniami, swetrami, bluzami, za dużymi koszulkami.. Nienawidzę tego. Nienawidzę wszystkich ludzi, którzy nie muszą się odchudzać. Nienawidzę wszystkich, którzy nie muszą dzień w dzień pracować nad swoim ciałem, tych, którzy funkcjonują normalnie, nie myśląć całymi dniami czy aby nie wyglądają bardzo grubo w tym co na siebie ubrali. Nienawidzę tych, którzy mogą jeść co chcą, a ich brzuchy dalej są płaskie a ciała jędrne. I to nieprawda, że ja pracując na swoje ciało robię się bardziej wytrzymała, zdyscyplinowana, bo tak nie jest. Mam po prostu bardziej rozwaloną psychikę. Nie mogę się skupić, dlatego pewnie jutro zawalę kolejną rzecz, czyli oceny. Ah, czuję taką niechęć do własnej osoby, że aż nie umiem ubrać tego w słowa. Chciałabym być po prostu kimś innym. Nie lubię w sobie niczego. Chciałąbym coś zmienić, ale rzecz w tym, że nawet zmiana niczego nie zmieni, bo nic nie sprawi, że zacznę podobać się sobie. Nienawidzę tego. Siebie. Poza tym, nie potrafię już kontrolować kalorii. Z jednej strony to źle, bo nie umiem przestać jeść za dwóch, przestawić się na mniejsze ilości pokarmu, żeby waga zaczęła spadać. Z drugiej strony to niby dobrze, bo nie uśmiecha mi się wracać do tego co było, do głodówek i wymiotów. Nie wiem co robić. Jeszcze ta szkoła, którą także zawalam. Nie mogę się doczekać okresu wakacyjnego, kiedy będę mogła rano wstać, wziąć rower i pojechać sobie na cały dzień nad jezioro, sama, nie po to żeby się kąpać, ale tam, gdzie nie będzie nikogo. Gdzie będę mogła leżeć w krótkich spodenkach. Na prawdę, mam dość wszystkiego. Niby jest okej, ale do czasu. Jest mi zimno w środku i czuję się źle, czuję się sama, jak kiedyś. Nie chcę, żeby wszystko wróciło. Ale jak mam temu zapobiec?

Moje ciało wygląda jak jedna wielka kupa. Całe się trzęsie przy każdym ruchu a uda znowu są gigantyczne, zupełnie jak kiedyś. Wyglądam obrzydliwie. Jestem sama dla siebie największą motywacją. Ćwiczę w bieliźnie. Kiedy nie mam siły, patrzę w lustro i od razu wracam do ćwiczeć. Szkoda tylko, że nie mogę poświęcić na to tyle czasu ile bym chciała. I nie mam kasy na buty do biegania, rodziców nie chcę prosić, bo też nie mają. A jak będę biegać w moich trampkach, kolana mi eksplodują. 

A jakieś pozytywne kwestie? Polubiłam dłuższe treningi. To znaczy, zawsze ćwiczyłam dość długo, ale 8,10,15-minutówki. A teraz wolę ćwiczyć coś co trwa 30 minut, 40, 50. Nie wiem dlaczego tak mi się zmieniło, ale zdecydowanie wolę taką wersję ćwiczeń. Oprócz tego staram się wcierać kremy w pupę i w uda, na ujędrnienie. Mam nadzieję, że da to cokolwiek. 

Chciałabym coś zrobić z włosami, ale nie wiem co. Są beznadziejne. Jak cała reszta. Ah, cała notka jest tak optymistyczna..

___________________________________________________________________________

NIE CZYTAJ, to dołująca notka, jakieś głupie przemyślenia. Stracisz czas!