dlaczego musi tak być? dlaczego musi być tak, że jest dobrze, wręcz zajebiście i nagle w jednej chwili wszystko się pierdoli? dlaczego? nie wiem... nikt z nas chyba tego nie wie..  budzisz się z bardzo dobrym humorem, błyskiem w oczach, uśmiechem na twarzy, idziesz do szkoły, wszyscy Ci się przyglądają, dziwią się dlaczego możesz być taka zadowolona, bo przecież jest poniedziałek, przecież znowu jest szkoła, ale Ty na to lejesz, cieszysz się każdą chwilą, nikt nie jest w stanie wyobrazić sobie tego, co Ty w tym momencie czujesz. nie przejmujesz się niczym innym, wszystko po Tobei spływa, jesteś zadowolna z tego jaki masz humor, myśłisz, że będzie tak już przez długi okres czasu. nie jesteś w stanie przewidzieć, że może stać się coś złego... że coś stanie Ci na przeszkodzie i nie będziesz mógł cieszyć sie dalej z tego w jakim jestes stanie, lecz nagle, jeden gest, jedno słowo, jedno niefortunne zdarzenie i wszystko w ciągu jednej sekundy się psuje.... w ciągu tych kilku chwil z kogoś komu nie można było nic zarzucić, z kogoś po kim nikt nie mógłby się spodziewać, że coś jest nie tak, z kogoś tak bardzo uśmiechniętego i zadowolonego z życia; no po prostu nikt nie mógł wiedzieć, że zmieni się w osobę tak bardzo cichą, zamkniętą w sobie... jesteś teraz w takim stanie, że nie wiesz co masz ze sobą zrobić, nie widzisz nigdzie dla siebie miejsca, nie wiesz jak temu wszytskiemu zaradzić, nie chcesz przyjąć od nikogo pomocy, bo przecież sam sobie ze wszystkim poradzisz, stajesz się zupełnie kimś innym.. nie umiesz sobie z tym wsyztskim poradzić.... zastanawisz się co mogło pójść nie tak, dlaczego wszytsko co było, w tym jednym momencie musiało się zepsuć.. dlaczego to właśnie Tobie musiało się przytrafić, przeciez miało być dobrze.... masz wszystkiego dość. kładziesz się spać z myślą, że kiedy się obudzisz będzie jak dawniej, bo przecież nie może być cały czas źle... niestety się pomyliłeś, od samego rana odczuwasz niechęć do dzisiejszego dnia, najchętniej położyłbyś się znowu do łóżka i spał cały dzień, niestety nie jest to możlwe. idziesz zmarnowany do szkoły z myśłą, że znowu będziesz musiał oglądać te wszystkie twarze, ten wzrok skierowany na Ciebie, tylko dlatego, że z daleka widać, że coś sie stało, na każde pytanie odpowiadasz jednym, krótkim "nic" i idziesz dalej, nei masz ochoty z nikim rozmawiać.. nareszcie koniec.. ostatni dzwonek, wychodzisz ze szkoły, ciesząc się, że wrócisz do domu i położysz się spać, znowu.. ku Twojemu zaskoczeniu widzisz tam jedyną osobę, która właśnie w tym momencie, była jedyną, która mogła poprawić Ci humor.. zoaczyłeś tą znajomą twarz i od razu na Twojej twarzy zagościł uśmiech, znowu pojawił się ten błysk w Twoich oczach, to niesamowite uczucie przeszywające Cię od środka, gdyż wiesz, że to właśnie dzięki tej osobie jesteś w stanie funkcjonować.. znowu jesteś szczęśliwy, nie można Ci niczego zarzucić..... zabawne.  tak może być cały czas, dlaczego? błędne koło? chyba tak mogę to nazwać.. jest dobrze, później wszystko się psuje i znowu jest źle.. znasz to uczucie? podejrzewam, że tak.. jeżeli nie to nie martw się, Ciebie też to czeka, prędzej czy później też tego doświadczysz, nie będziesz wiedział nawet kiedy Cię to dopadnie... 

/ Boże.. nic z tego co napisałam nie ma w sumie sensu, wszystko pokręciłam, no coż, i tak tego nikt nie przeczyta, hee :)

zdęcie z Martą z dzisiejszego wyjścia do 32, dziękuję za te kilka godzin<3  (pomijając moją morde o.o )

a teraz dajcie mi jutro, chcę już zobaczyć Misia, stęskniłam się za Tobą, serio :C 

to w sumie tyle, siemanko :D

pytania.

nuta.