so turn and turn again
Dodano: 5 LISTOPADA 2011
"Topielec w objęciach dziwożony"
Czasem, kiedy jestem zmęczona czuciem ogromu wszechświata, znużona tęsknotą i zdezorientowana brakiem poczucia czasu... Czasem chciałabym lubić gotować i piec. Radośnie myśleć o ciastach, babeczkach, nowych przepisach na pieczonego kurczaka czy jakieś zmyślne naleśniki - ale to by było... miłe. Ale spokojne. Chciałabym cieszyć się studiami czy pracą; albo chociaż martwić się nimi. Może nawet chciałabym rozglądać się za swoim gniazdkiem (ach, jak te słowa smakują!) i ufnie patrzyć w przyszłość. Chodziłabym na kawę z moimi ludźmi, delektowała się z nimi lodami i zaśmiewała do łez z jakichś ich życiowych historyjek. Ale by było mi błogo, słowo daję, po prostu wybornie. Czasem marzę, żeby cokolwiek tutaj miało dla mnie znaczenie, żebym potrafiła prawdziwie przeżywać coś, co jest wpisane w bycie człowiekiem - mam na myśli człowieka dzisiejszego, teraźniejszego, człowieka pośród swoich.
Całe szczęście, że tylko czasem.
Komentarze
freezingmoon
Bo my dostaliśmy wiedzę. Za cenę tęsknoty, bólu i niedopasowania dostaliśmy coś, czym mogą cieszyć się nieliczni. Dostaliśmy możliwość, którą oni odkryją dużo później (o ile w ogóle). Kiedyś naprawdę to doceniałam, a ostatnio coraz częściej zastanawiam się, czy było warto.
Lubię mocno czuć, czasem się zapomnieć i rzucić w ten wir ziemskich przyjemności. I to jest esencja całego tego życia. Przyjemność. Jedna chwila. Na chwilę możemy poczuć ten świat, by później znów odkrywać, jak bardzo już go nie chcemy. Bo co "tutaj" tak naprawdę się liczy? Pieniądze, miłość, kariera? Budują przyszłość tracąc na to wszelkie siły witalne, a później umierają nie mając z tego nic. Zostają tylko popioły. A później znów zaczynają od nowa.
Bycie "człowiekiem teraźniejszym" na pewno jest łatwe. Tylko, że ja chcę odrobinę więcej.
Lubię mocno czuć, czasem się zapomnieć i rzucić w ten wir ziemskich przyjemności. I to jest esencja całego tego życia. Przyjemność. Jedna chwila. Na chwilę możemy poczuć ten świat, by później znów odkrywać, jak bardzo już go nie chcemy. Bo co "tutaj" tak naprawdę się liczy? Pieniądze, miłość, kariera? Budują przyszłość tracąc na to wszelkie siły witalne, a później umierają nie mając z tego nic. Zostają tylko popioły. A później znów zaczynają od nowa.
Bycie "człowiekiem teraźniejszym" na pewno jest łatwe. Tylko, że ja chcę odrobinę więcej.
06/11/2011 14:11:49
freezingmoon
To wszystko byłoby takie miłe. Łatwe, przyjemne. Aż czasem im zazdroszczę tej "lekkości bytu". Mocnego punktu zaczepienia, instynktu samozachowawczego, nawet tego głupiego strachu przed śmiercią. Tego, że potrafią rzeczywiście przeżywać to, co dzieje się tutaj, że sprawy bardzo codzienne i błahe są dla nich takim źródłem radości. Żyją "tu i teraz". Szkoda tylko, że tak wielu rzeczy zwyczajnie nie wiedzą. Wystarczy im ta przeciętność, ten świat, to wszystko - nie myślą o tym co dalej. Naprawdę im tego zazdroszczę a jednocześnie wiem, że przecież tak wiele tracą.
06/11/2011 14:11:43
lap001
No dokładnie, takie to już nasze życie by dążyć do lepszego gdybyś miała wszystko, to mylisz że na tym byś przestała? wydaję mi się ze nie.Człowiek dąży lepszego z wielu pragnień.Zawszę jest coś co dało by się zrobić lepiej.A ciasto to super sprawa :) mimo że sam nie umie zawsze się staram samo staranie nie raz coś daję.Bo czasem zachwalają czasem nie mimo, wszytko nie to się liczy przecież. Wg mnie teraźniejszy czy nie.Człowiek zawsze szuka szczęścia a co daje szczęście też i daje ból cierpnie. Czy warto każdy ma swój plan.Ja zawszę idę na wspak tak to ma rak :)
06/11/2011 4:08:04
