maleństwo!

Ej, dupko moja. Moja chodząca uśmiechnięta buźko, upiększająca mi życie na co dzień. Pozwolę sobie pominąć moją- faktycznie nawiązującą do Ciebie 'historię życia', z uwagi na fakt, że słyszałaś ją już na każdy możliwy sposób. Sama nie wiem, jak zacząć tą moją tandetną lekcję życia (która, nie jestem do końca pewna, czy ma Cię czegos faktycznie nauczyć, czy jest egoistyczną próbą załatania dziury mojego obowiązku wobec Ciebie, żeby być służyc Ci zawsze pomocą). Dopóki nie znajdę praktycznego rozwiązania, lub choćby małego kroczku, który mogłabym Ci zaproponować, by trochę odciążyć Twoje nerwy, niech wystarczy ten tandetny, pisany pseudo-błyskotliwo-popularnonaukowym językiem post, tych kilka literek- tak naprawdę potencjalnie nic nie zmieniających w Twoim życiu. Trwając nadal w duchu patosu, tandety i przewidywalności (jest takie słowo? brzmi dziwnie), chciałam Ci bezsensownie przypomnieć, że życzę Ci jak najlepiej (moje żartobliwe, codzienne 'wszystkiego najlepszego, Aniuś'- bo piątek, bo jesteś chora, czy bo ktoś Cię zawiódł). Przykładów mojej szlachetnej bezinteresowności doszukuj się w życiu codziennym. :D Tak, czy inaczej. Maleństwo, nie zapominaj jak superinteligentnym i dobrodusznym człowieczkiem jesteś. Nieczęsto Ci to mówię, jako że dla mnie to zbyt oczywiste, że powinnaś doceniać samą siebie. Niewielu tak szczerze kochanych (to trochę biedne znaczeniowo słowo, nieokreślające tego ciepełka, które tworzysz wokół siebie) i (piszę to z czystym suminiem) lojalnych ludzi, los postawił na mojej dotychczasowej drodze. Zgodnie z moją naturą, wstęp obszerniejszy od samej głównej treści, zero ordnungu, mówiąc poza tematem. Oby jak najwięcej mojego serducha było widać w każdym głupiomądrym zdaniu, które dla Ciebie na szybko skleciłam. Obyś miała taki grunt pod nogami- czy to będzie mama, tata, chłopak, koleżanka, czy sąsiadka, którego możesz być naiwnie (ale usprawiedliwienie- wymyśliłam nowe słowo, ale w mojej głowie ma sens!) pewna! Buziaki w czółko.