Strangers like me.

wiesz co? nie podobasz mi się.

jak zresztą każdy inny człowiek.

myślisz, że kim jesteś?

kochanie, jesteś tylko zwykłą organiczną masą z przeogromnym stopniem samouwielbienia

do tych swoich wielce niespotykanych wśród zwierząt cech. 

ale spokojnie.

jestem wolna od uprzedzeń, nienawidzę was wszystkich jednakowo.

spójrzcie na nas, znamy pismo, język, stworzyliśmy kulturę, cywilizację,

a zabijamy się dla papierowych świstków, błyszczących kamyczków i całej reszty świecidełek.

śmieszy cię to? a co ty osiągnąłeś w życiu?

no dawaj,  możesz powiedzieć, że dobrze je przeżyłeś?

możesz powiedzieć, że jesteś kimś wyjątkowym?

masz swoje ideały, cele w życiu, rzeczy dla których warto żyć?

idioto, jesteś zwykłym zwierzęciem.

ubierasz pierwotne instynkty w wyniosłe słowa i ideologie,

a wystarczy mały punkt zapalny żebyśmy pożarli się nawzajem.

nie jesteś nikim ważnym. 

  wszyscy zamienimy się w kupę kompostu.

czy można zaufać stworzeniu, które nie jest szczere nawet samo ze sobą, bo boi się prawdy?

pytasz jakiej prawdy? a takiej.

nie jesteś taki wyjątkowy, jak ci się wydaje.

spieprzaj mi z oczu i idź ciągnąć swoją żałosną egzystencję gdzie indziej.

najlepiej jak najdalej ode mnie. :)