jedenzplusem

1+ to na zachęte. Gromada myśli, brak możliwości opanowalia.

Tonę we własnym nieogarze.

Bywa ciężko. W tym roku się mega opuściłem. Wygwizdałem wszystkie zasady, obowiązki i monotonię.

W szkole wyszło to na minus. Na jeden z plusem.

Jestem wiecznie mega rozkojarzony, uciekam myślami nie wiadomo gdzie.

Nawet jak uda mi się nauczyć czegoś, to jakos nagle wchodzę w pewien trans, z którego nie potrafię wyjść.

Leki działają bardzo zamulająco.

Bez nich umieram, a z nimi zamulam.

Nie wiem, czy nie jebnąć wszystkiego, olać leki, postawić wszystko na jedną kartę.

Wiem, że nie zostało mi dużo.

Ból połyka nawet moją duszę.

Radzę sobię z innymi problemami, ale z tym nigdy nie wygram.

Jestem kruchy i powoli umieram z nadzieją na lepsze jutro, które często bywa jeszcze gorsze.

Cios za ciosem.

Osłabienie, choroby, ciągle coś.

Od kilku lat lekarze mówią mi, żebym odpuścił, na rok dał sobie spokój z nauką.

Nie chcę kiblować, bo chcę jak najszybciej zakończyć edukację w technikum.

4 lata to i tak długo. Nie chciałbym, żeby wydłużyło się do 5ciu.

A oczywiście indywiduala nikt mi nieda. Bez znajomości w dzisiejszych czasach chyba nic się niema.

idzie raczej nieboraczek, jak ujebie będzie znaczek [*]