Powolutku wszystko się klaruje. Ostatnie lata miały mnie przygotować do tego bym jednak docenił człowieka którego straciłem i bym nie powtórzył takich bolesnych dla dwóch ludzi błędów. Fakty są takie że życie mnie rzuciło na ziemię, twarzą w błoto. Zaśmiało mi się w twarz i powiedziało : tylko na tyle Cię stać? Zawsze gdy upadałem, pojawiał się człowiek który podpinał mnie do tlenu, tym razem ten człowiek nie zrobił tego oficjalnie i chyba nawet o tym nie wie bo i ja o tym nie wiedziałem. Tak, to ta osoba ze mną na zdjęciu. Moi najwięksi przyjaciele, mogę ich nie widzieć miesiącami i tyle też nie rozmawiać a gdy się spotykamy, dzwonimy do siebie to rozmowa trwa w najlepsze jakbyśmy nie rozmawiali dzień lub dwa. Ale nigdy nie zdarzyło mi się bym nie rozmawiał z kimś 4 lata i tak jakby tych lat nie było. Flow, błysk w oku, chemia, zrozumienie i ziomek. A do tego partner.. Bo tak naprawdę tak to powinno wyglądać. Dziękuję za wszystko