tak wyglądam od wczoraj, na myśl o jutrze. uśmiech nie schodzi mi z buzi, a emocje z tym związane tylko przybierają na sile - nie wiem czy dzisiaj zaśpię. i pomyśleć, że jeszcze niedawno tak się obawiałam... dziś, gdy stałam za barem, wszedł i od drzwi pomachał mi kluczami, myślałam, że z radości wyskoczę przez ladę!

ostatnia nasza noc w moim pomarańczowym pokoju, ostatni poranek ze wskakującym pomiędzy nas czarkiem do łóżka (za nim będziemy tęsknić najbardziej, mimo iż zmienia się tylko ulica zamieszkania), ostatni raz wiecznie przerywający rozmowę - BRAK ZASIĘGU! :D

już jutro spędzimy noc we wspólnej, też pomarańczowej sypialni, szybciej będę się krzątać po wspólnym salonie i wspólnej kuchni, będę robić porządki we wspólnym mieszkaniu. jutro będziemy 'na swoim' robić po swojemu! i ogromnie się z tego cieszę :)

jutro pracowity dzień,

jednak niemiłosiernie czekamy na sobotę! ;-)