Szedł przed siebie piaszczystą dróżką, gdzieś w tle słyszał śpiew małej dziewczynki ubranej w jasnoniebieską sukienkę i szare sandały. Ale jego to nie interesowało, interesowało go coś innego. Ktoś inny.

Ktoś na kogo zwrócił szczególną uwagę podczas tegorocznych wakacji u ciotki w Białymstoku, w którym spędził cztery i pół tygodnia. Większość czasu przebywał na koncertach ze swoimi bliskimi kolegami, a na jednym z nich poznał jego. Miał ładne duże, błękitne oczy, które kolorem przypominały bezchmurne niebo i długie jasnobrązowe włosy.Gdy pierwszy raz go ujrzał, miał na sobie bojówki w moro i koszulkę z Black Sabbath, a na niej skórę.

W ręku trzymał kamerę, a przez ramie miał przerzuconą torbę.

Przez przypadek na niego spojrzał i uśmiechnął się przyjaźnie.

Saitou, nie wiedząc dlaczego, odwzajemnił uśmiech. Czuł się dziwnie. Jakby poczuł się przez chwile głodny, chociaż przed wyjściem zjadł. Miał motylki w brzuchu. "co się dzieje?" pytał w myśli.

Gadając z kolegami zauważył, że ten co jakiś czas na niego zerka.

Nie wiedział o co chodzi, nie wiedział, co myśleć. Szedł z głową w chmurach, toteż nie zauważył na swojej drodze wystającego dosyć dużego korzenia. Wpadł na Okitę, który stał obok.

Z początku nie patrząc kogo ma przed sobą, zaczął przepraszać. Błękitnooki z szerokim uśmiechem patrzył mu w oczy i trzymał w dłoniach aparat.

Zapytał, czy może zrobić mu zdjęcie.

Chłopak ze zdziwieniem zapowietrzył się.

- a-ale po co?! - odezwał się w końcu.

Okita uśmiechnął się i rzekł: - potrzebuje zdjęcia jakiejś fotogenicznej twarzy

- yy.. Czemu akurat mojej? -rzekł Saitou

- bo nie ma tu nikogo innego, a potrzebuje tego na "teraz"

- no dobrze, możesz zrobić mi zdjęcie, jak i gdzie mam stanąć?

Okita wskazał palcem na wiekowy dąb rosnący nieopodal.

- stań tam.. Albo nie! Najlepiej połóż się pod nim.

Saitou zrobił jak ten mu kazał, a że mieli czas to wzajemnie robili sobie zdjęcia.

.

.

.

?

totalnie nie wiem o co moglo mi tu chodzic ;_;