sto pierdolonych dni

Nie wchodziłem tu wieki, z perspektywy czasu, jakiego używa się w internecie. Piszę, bo wiele się zmieniło, wydarzyło. Piszę, by poczuć ulgę.

Pierwszą istotną nowością od ostatniego wpisu jest moja zmiana imidżu. Zaprzestałem bycia kucem, teraz wyglądam, hm, młodzieżowo. Drugim ważnym faktem jest wzięcie się za siebie. Regularne ćwieczenia dla poprawy samopoczucia, wyglądu i może w ostateczności zdrowia, wyrobienie odruchu systematycznej pracy. Nigdy nie jest na to za późno.

Kolejna sprawa - wczorajsza studniówka. Zaskoczyła mnie moja własna klasa, nie spodziewałem się takiej atmosfery, takiego luzu, zabawy. Potwierdziło się tylko to, że to świetna grupa ludzi i jakoś smutno mi będzie rozstać się za te sto dni. Strach przed maturą - żaden. Obrót spraw spowodował delikatne odsunięcie nauki na dalszy plan. W pierwszej kolejności trzeba ułożyć samego siebie i sprawy wpływające na nas samych i nasze decyzje. Bo co, jeżeli moglibyśmy? Co jeżeli powinniśmy? Czasem wystarczyłoby jedno pierdolone dziękuję. Czas schować altruizm i nauczyć się egoizmu. Jutrzejszy papieros będzie lepszy niż każdy inny wypalony w moim życiu.

give up your heart left broken

and let that mistake pass on

cause the love that you've lost

wasn't worth what it cost

and in time your'll be glad it's gone....