Szczęśliwa! Szczęśliwa! Przeszczęśliwa! 

Czuję się tak jakbym zrzuciła kamień z mojego serca i to bynajmniej nie na odcisk! 

Kończą się wakacje, i w pewnym sensie dobrze, chociaż były cudowne i spędzone z moim ukochanym Łukaszem. Tyle jeszcze wspaniałości przed nami. Nawet zima tego roku będzie cudowna. 

Z uśmiechem na twarzy pójdę 23 września na moją dotychczasową uczelnię i w nastroju bojowym będę się bronić rękami i nogami przed straszliwymi spojrzeniami komisji, które zapewne będą przeszywać mnie na wylot. Będę się bronić przed ich dociekliwymi pytniami odpowiadając nie mniej błyskotliwie, niż na egzaminach ustnych, jakie miałam do tej pory. Z każdego dotychczas wyszłam zwycięsko bez dodatkowych walk o przetrwanie. 

A w październiku bedziemy świętować jak nigdy! 

Postanowiłam jeszcze jedno. Zawalczyć o siebie. Idzie mi lepiej niż kiedykolwiek. Chociaż na pewno niedługo przyjdzie kryzys. Dziś dopiero trzeci dzień. Co tydzień badania. Będzie dobrze. Każdy, kto w jakiś sposób zetknął się z fenyloketonurią osobiście lub w relacjach z najblizszymi, wie o czym mowię. 

Pozdrawiam wszystkich Was, 

nie smutać, że lato odchodzi. Wraz z jesienią przychodzi NOWE. 

"Każde jutro jest wolne od błędów"