Wstałam. Chodze. A teraz nawet nie moge.
Nie jestem u siebie, chyba cale zycie spedze na tułaczce.
Masakra.
I nie moge spac, a musze bo wydaje mi sie ze mam duzo do zrobienia. Chociaz tak naprawde nic nie robie.
Ile to jeszcze bedzie trwac?
Chcialabym juz lato.
Chcialabym przyjsc na piknik do Ciebie. To takie hipsterskie miec piknik na cmentarzu, prawda?
A jeszcze ani razu u Ciebie nie byłam.
Wiem, to zle, bardzo kurwa zle.
Ale chcialabym byc sama tam ale samej nie mam odwagi.
Niby jest okej, chociaz w cale nie jest.
Chyba nie moge pic alkoholu. Mam jazdy i zjazdy.
Zostane przy duzej ilosci weeda, zostawie duza ilosc alkoholu.
I nie spie.
I mysle o Maku. To w koncu jej brat, moj byly szwagier i...juz chyba obca osoba.
Boze, jak ja okropnie za nim tesknie.
I juz nie chce mi sie go rozumiec. Ja tez mam uczucia. Tez czuje i tez potrzebuje wytlumaczenia, odpowiedzi, jakiejs reakcji.
Nam obojgu zawalil sie swiat.
Tyle ze ja potrzebuje go...potrzebuje jego smiechu, jego balaganiarstwa, jego wyjebania, jego przechwalania, jego miesni ,jego zartow....
A ja sama nie wiem co moglabym do niego napisac.
Boje sie , ze i tak by to olal wtedy kiedy nie powinen.
Chciałabym zasnąć