Hiking with myself...
Dodano: 28 GRUDNIA 2015
Po nagłym wybuchu samodestrukcji, zostały tylko rzeczy najważniejsze. Cegła po cegle znów trzeba odbudować swoje jestestwo. Gdzie znaleźć złoty środek, tyle cierpliwości i spokoju ducha. Jak to wszystko ułożyć, żeby było w końcu idealnie. Z biegem czasu, potrzeby są coraz mniejsze, a i tak moje cele wydają się być coraz dalej poza zasięgiem. Najgorsze jest to, że czas nie pozwala zastanowić się dłużej w bezruchu, pcha Cię nie ubłągalnie do przodu, odczuwając konsekwencję postoju coraz bardziej i bardziej. Presja, cały czas presja, ale kiedyś się w koncu nauczę szukać w biegu, swojego miejsca na ziemi.
