keep moving forward
Po raz pierwszy czuję, jak to jest żyć z kimś obok i traktować się jak powietrze. Bolesne i owszem.
Ale próbuje to wyciszyć i nawet wychodzi. Może za jakiś czas, przyzwyczaję się do tego na tyle, ze nie bede czuła nic.
Zbyt skomplikowane żeby na dzień dzisiejszy zrobić coś więcej, jak tylko się z tym pogodzić.
Staram zająć się sobą, po prostu.
Na moje szczęście i nieszczęście mam tego od cholery.
Ale wierze, ze dam sobie radę. Mam dla kogo!
