fotografka dobra, modelka piekna to i ok zdjecie ;pppppppppp

brakuje mi bardzo Wiktorii..

naszych.. ` - odPałÓw . ! wszędzie..

tego, że mój dom był dla Niej jak Jej własny..

a Jej dla mnie jak mój..

nasi rodzice dla nas wzajemnie jak drudzy rodzice..

dzieliłyśmy się razem każdą rzeczą..

jej długopis to nasz długopis, mój piórnik to nasz piórnik, jej laptop to nasz laptop, moja koszulka to nasza koszulka..

te wszystkie noce..

spacery nawet po północy, bo musimy porozmawiać, po prostu musimy i już..

nie denerwowała mnie swoim zachowaniem nigdy, była po prostu w dużej części mną..

wszystkie jej decyzje akceptowałam, a ona moje..

nawet jeżeli były one głupie, mówiłyśmy sobie to, ale akceptowałyśmy..

kiedy musiała mnie uderzyć, powiedzieć, żebym się ogarnęła, robiła to.. 

zawsze tak bardzo pomagała..

tyle tematów że aż brak czasu żeby wszystko omówić..

brakuje mi śmiechu ze wszystkiego razem..

zjeżdżania wszystkich pokolei którzy nam przeszkadzali..

Jej uśmiechu..

tyle osób chciało nas nie raz skłócić, nigdy się nie udawało..

tyle osób z zazdrości obrabiało nam dupe i myśleli, że się nie dowiemy, ech..

brakuje mi tego że w każdej chwili mogłam się do niej przytulić, wszędzie, zawsze, jeśli tylko chciałam.. dobrej, złej.. ze smutku, radości i wszystkich innych odczuć..

mówiłyśmy sobie WSZYSTKO dosłownie, ja czułam się jakbym była Nią, ona jakby była mną, tak bardzo dobrze się znałyśmy...

mogłyśmy płakać razem..

pamiętem kiedy moje myśli powróciły, Ona płakała, pokłóciłyśmy się.. z mojej głupoty..

brakuje mi tego uczucia że komuś tak bardzo na mnie zależy..

teraz nie wiem co się dzieje, martwię się bardzo, chcę ją zobaczyć..

dałabym dużo, chcę tylko kolejny dzień spędzony z Nią.. tylko z Nią..

nauczyła mnie jak być twarda, dzielna, jak iść przez każdy syf napotkany w życiu, tak, właśnie Wika mnie tego nauczyła, dzięki niej jeszcze jestem, jeszcze mam resztki sił..

cóż mogłabym pisać dalej, ale.. tyle. dziękuję.. kocham cię wiki