Paryż !

40 Dni:
-wyolbrzymianie 
-rozczarowanie 
- gorycz
- jadłowstręt 
-tyle przegrać by tyle wygrać !
- brak motywacji 
- egzamin za egzaminem
- pęd do przodu
- rozpacz
- euforia
- Tyson <3
- i tak nie chciałam nigdzie jechać we wrześniu 
-Niemcy, Belgia, Holandia, Francja
- ostateczny katharsis w Paryżu.

Po 40 dniach nie zmienia się wiele, życie toczy się dalej, lecz wspomnień przybywa tych dobrych jak i złych. Jeśli chcemy coś zmienić musimy zacząć od siebie, żadne wytyczanie sobie czasu nie działa. Nadzieja na to, że po określonym czasie nagle wszystko się zmieni jest płonna. Jednak cięgłe zastanawianie się, wyobrażanie sobie tego czego nie ma i uciekanie przed tym czego nie chcemy widzieć i wiedzieć także nie pomaga. Pozostaje tylko pogodzić się z tym co było, przejmować się tylko tym co jest i nie myśleć o tym co będzie. A przede wszystkim nie pozwolić sobie na to by stać się taką jak Izumi z " Na południe od granicy na zachód od słońca".

"Wspomnienia ogrzewają człowieka od środka,
ale jednocześnie siekają go gwałtownie na kawałki"