konkwista

rozmowy z coniektórymi osobai mnie dopełniają. 
To jest naprawdę dobre.
Dowiadujesz się ile możesz znaczyć i ile znaczysz nie tylko w oczach innych, ale także i swoich.

Wiesz na ile Cię stać, ile podołasz.
Odnajdujesz w sobie siłę.
Każdy człowiek jest inny, ale i każdy ma w sobie choć odrobinę zła.
Gdy spotyka nas coś cięzkiego, cos co nas rani próbujemy się podnieść z precyzją.
NAprawić wszystko co zdaje nam się złe, lecz trzeba pamiętać..
Zmieniac mozemy samych siebie. Nie innych.
Z jednej strony to dobrze, a z drugiej nie bardzo. 
Tak. Ludzie są źli. I nic ani nikt mi nie wmówi że jest inaczej.
Każdy jest inny. NIKT NIE JEST IDEALNY. 
Lecz gdy chcemy dobrze dla innych, oni to wykorzystują.
Ludzie wpadają w szał o najmniejsze drobnostki. To jest przerażajace.
Że jedynym wyjsciem z sytuacji dla niektórych jest agresja, która jest ich "śniadaniem"..

Nie zdajemy sobie sprawy jak złe moze być czasem nasze oblicze.

Niektórzy zrzucili by winę na szatana itp.. 

Moim zdaniem są to rany zadane nam w przeszłości przez innych lub zobaczone "dziecęcymi oczyma". 
Na ich podstawie nie chcemy przeżyć tego samego co kiedyś lub tego co widzielismy, lecz to gdzieś zostaje w naszej psychice.
I gdy ktoś "obdarowuje" nas złem, chcemy by poczuł jak to boli. I odwdzieczamy się z większą lub  mniejsza siłą. 
Niektórzy nie wytrzymują napięcia codzienności i reagują złem przez np: stres, zmęczenie, problemy. 
Krzyki, obelgi i przemoc nie są dobrym wyjsciem z sytuacji.
Nie lepiej odsunac się na drugi plan i przemilczeć? 
Kosztuje nas to wiele psychicznie. W końcu mamy wolnośc słowa, ale nawet to ma swoje granice.
Lecz i tak wolimy odreagować w taki sposób, odegrac się na innych. 
Sądząc że jest się najważniejszym.
Ale czy warto?

niech to się skończy.



+ coś co pomaga ogarnąc mi ten syf. Coś co  mnie podbudowuje 
http://www.youtube.com/watch?v=UDfScS8cTk0