To tylko ja...

Witam :) Na początek może trochę suchych faktów :)
Mam na imię Monika i mam 18 lat. Uczęszczam do LO.
Uwielbiam różnego rodzaju wyjazdy,  zwiedzanie, a przy okazji fotografować.
Kocham spędzać czas z ludźmi, którzy wiele dla mnie znaczą.
Tutaj zamierzam nie tylko wstawiać zdjęcia, ale dzielić się swoim życiem, przemyśleniami i cytatami/ opisami, które uwielbiam i jednocześnie mówią o tym co czuję.

Ostatni okres mojego życia był ciężki, wiele rzeczy musiałam budować od nowa, a to tylko za przyczyną jednej osoby, która zburzyła to, co układałam od nowa po Jej odejściu. Tak, pojawiła się znów tylko na chwilę.
Czy mam żal? Nie wiem... ale zrozumiałam jak wiele dla mnie dalej znaczy, mimo tego, że bardzo zraniła. Pewnie wiele czytających to osób zostało zranionych i wie, co czuję....

Przepraszam, że się poddałam, ale zrozum, że sama nie dam rady walczyć o nasze szczęście.

Jak mam ufać sobie , kiedy sens życia umarł w Tobie .

Dla niektórych istnieje tylko ta jedna,
jedyna osoba, od początku do końca.

To wszystko powinno wyglądać inaczej,
ale wolimy jebać wszystko, niż rozmawiać.

Są miejsca, przy których przystaje, które przypominają mi chwile z Tobą,
przy których napływają mi łzy do oczu.

Tam w środku, we mnie, coś krwawi, tęskni.

Pusto tu bez Ciebie.

Nigdy nie dowiesz się, jak bardzo starałam się uśmiechać, kiedy czułam jak w środku rozpadam się na kawałki.

Nie daję rady bez Niego, ale tak idealnie tego nie pokazuję.

I przyszedł wieczór, gdy po raz kolejny,chciałam się pozbierać. Gdy tak silna i stanowcza zapragnęłam wziąć życie w swoje ręce. Jednak, sięgnęłam pamięcią szeroko rozłożonych wspomnień, rezygnując.

Leżąc w łóżku pewnego wieczoru zastanawiała się, jakby to było gdyby wtedy nie powiedziała kilku słów za dużo.