Puste słowa

~*~

Dali nam wolność słowa nie po to, żebyśmy nagminnie krytykowali się na wzajem,
hejtowali i zabijali słowami.
Dali nam tak wiele możliwości, aby żyć dobrze, poznać świat i ludzi,
pozwolili nam otworzyć się na to wszystko, pokazać prawdziwego siebie!
Mieliśmy być szczęśliwi, wolni i naprawdę żyć.
A dziś? Widzę zakłamanych, sztucznych i ograniczonych ludzi.
Zamiast otwierać się, tworzą wokół siebie jakąś durną strefe swojego "blasku" i elite osób,
która może się w niej znaleźć. 
Pielęgnują swój egoizm, tłumacząc się, że przecież wcale tacy nie są, dbają o swoich przyjaciół.
Tylko, że ci przyjaciele nie byliby nimi gdyby nie hajs i korzyści, które można zaczerpnąć z tą znajomością.
Ale najgorsze jest to, że im się to podoba. Czują się lepsi od innych,
patrzą tylko z odrazą na biedniejszych, słabszych czy brzydszych.
Obchodzą ich tylko pozory, ktore zresztą dla nich samych stają się priorytetowe.
Udają kogoś kim nie są, świecą swoją "inteligencją",
ukradkiem zrzynając te mądrości z wikipedii albo szybko powtarzając coś,
co ktoś inny powiedział, a nie zostało usłyszane.
Przypisują sobie czyjeś zasługi z satysfakcją, jak gdyby naprawdę wierzyli w to, że sami tego dokonali. 
Puste, plastikowe lalki, jak barbie..
Już prawie każda wygląda tak samo, tylko prawda jest taka,
że kiedy zmyją swój życiowy make-up, nie wiedzą na kogo patrzą w lustrze.
Pierdolone księżniczki, którym ciężko ruszać rączkami,
a nie daj Boże żeby zarysowały się ich nowe paznokcie,
na które wydały więcej niż na zapełnienie lodówki w ciągu miesiąca..
nie mam pojęcia dlaczego priorytetami stają się tak nieistotne i głupie kwestie,
podczas kiedy o tych najważniejszych się zapomina.
Bawi mnie to jakich potomków rodzi teraz świat, ale też przeraża,
że ten trend stanie się globalną zarazą,
która wyniszczy wszystko i wszystkich,
tak jak oni wyniszczają teraz siebie.

~*~



Tracę wiarę, boję się, tak kurewsko się boję, wiem, że nie znaczę już dla Ciebie tyle, co kiedyś.

- Co, mówiłaś coś?

- Wydawało Ci się..