PU-STKA

~*~

papierowe

marzenia zdmuchnął wiatr

i wiesz co?

zniknęły

~*~

Czasem sama siebie zadziwiam tym, ile mam siły w sobie. I wiem, że wiele dam radę przetrwać.

Ale nie dam rady przenieść tego ciężaru, kiedy każdy z was go na mnie zrzuci.

Chciałabym z całego serca móc uszczęśliwić wszystkich, choćbym później miała zdychać w cierpieniu,

Boże nawet nie wiesz jakbym chciała, ale nic ani nikt nie jest w stanie sprawić, aby mi się to udało.

Albo wszyscy będą mieli pretensje do mnie, albo ja będę musiała dławić się swoim sumieniem, jesli moja decyzja wpłynie na cokolwiek negatywnie. Ja już nie wiem w co mam wierzyć, nie wiem ile nadzieji we mnie zostało i nie wiem już, co ze mnie będzie, bo boję się położyć spać. Boję się wstać rano i czuć znów ten ból, boję się być tak cholernie nieszczęśliwa i boję się powiedzieć mu o tym wszystkim, bo nienawidzę dzielić się bólem. I nienawidze tego skurwiałego świata, gdzie bólu rodzi się wiecej niż dzieci ... 

Boże pomóż mi, bo czuje, że pomyliłeś się dając mi życie..