straszna opowiadanie 2 część

W środku dom wydawał się jakby z innych czasów. Średniowieczny wystrój dodawał mu uroku.- Właściciel&  zaczął Lee  Powiedział, że jak zniknie z domu jakiś jeden przedmiot to nam kark skręci.- Musiał być z niego palant  Zaśmiała się Kelly i poszła na górę po skrzypiących schodach. Otworzyła pierwsze drzwi i krzyknęła: To będzie mój pokój. Po czym weszła do środka.Wnętrze zaskoczyło ją całkowicie. Wystrój w epoce renesansu. Wiekowe meble zrobione z jasnego drewna i wielkie łoże z baldachimem. Naprzeciwko łóżka znajdowało się ogromne lustro. Kelly przejrzała się w nim i przeczesała ręką włosy.- Chodź pomóż nam wyładować walizki  Powiedział Lee wchodząc bez pukania do pokoju za co Kelly puściła mu wrogie spojrzenie. Gdy schodziła na dół zobaczyła, że dom wydawał się większy niż jej się wydawało. Była ciekawa kto tutaj kiedyś mieszkał.Gdy wszystkie walizki były wypakowane zaczęły się oględziny domu. Wieczorem zrobili wielkie ognisko za domem. Tam trawa była wykoszona. Basen również był ale pływało w nim robactwo i glony.- Mówił ci coś jeszcze ten staruszek?  Zapytał Back.- Tylko tyle żebyśmy po zmroku nie wchodzili do lasów otaczających dom  Powiedział Lee.- A co czai się tam coś złego?  Roześmiał się Darc.- Nie! Nie powiedział dlaczego  Kelly spojrzała w ciemność. Nie widziała nic oprócz drzew i krzewów. Ale wszystko było przerażające. Ciemne i tajemnicze. Pozbawione życia. Rozpalili ognisko i siedli na pniach ściętych drzew.- Co wy na to żeby opowiadać straszne historie?  Zaproponował Lee.- Przynajmniej nie tutaj! Ten dom przyprawia mnie o mdłości  Melanie objęła kolana i skuliła się.- Weź przestań  Popchnął ja Back  Chyba się nie boisz?!  Melanie spojrzała na niego karcącym wzrokiem i zamilkła.Nie miała ochoty słuchać żadnej ze strasznych historii.  Ja idę do pokoju  Powiedziała wstawiając i ruszając w kierunku drzwi.- Stój!  Krzyknęła Kelly. Melanie odwróciła się w jej kierunku. Miała nadzieję, że pójdzie ona ją odprowadzić  Dobranoc  Powiedziała i wróciła do rozmowy z chłopkami.Melanie weszła do środka. Na samym progu przywitał ją chłód. Otuliła się bardziej w narzutę i poszła na górę. Wchodząc po schodach nagle poczuła czyjąś obecność. Odwróciła się ale nikogo nie zobaczyła.- Ten dom mnie przeraża  Powiedziała sama do siebie  Po co ja się zgodziłam tutaj przyjechać? Zarówno mogłam siedzieć w domu  Stanęła na szczycie schodów i znowu poczuła to dziwne uczucie. Rozejrzała się ale nikogo nie było. Podeszła do poręczy i oparła się o nią. Spoglądała na dół przyglądając się ciemnym kątom. Przeszły ją ciarki po plecach gdy na dole spostrzegła delikatny ruch. Odeszła od poręczy i wbiegła do pokoju zamykając go na klucz. Usłyszała nagle czyjeś kroki. Ciężkie kroki rozchodzące się po całym domu. Ktoś wchodził po schodach. Na ich szczycie przystanął. Wtedy usłyszała sapnięcie. Jakby wydawał je ktoś umierający. Kto to jest do cholery? Zastanawiała się. Serce zaczęło jej bić, czuła jak krew pulsuje jej w skroniach i z ledwością łapie oddech. Podeszła do drzwi i wyjrzała przez szparę na dole. Ktoś szedł w jej kierunku. Widziała jedynie czarne buty z zamszowej skóry i z wielkimi srebrnymi klamrami po bokach. Ktoś przystanął pod drzwiami. Nieznajomy zapukał głośno. Melanie sparaliżował strach. Uciekać? Dokąd! Jedyne wyjście było zablokowane. Szybko jak tylko się dało otworzyła drzwi i wybiegła. Po chwili stanęła. Nikogo tam nie było. Żadnej żywej duszy. Rozejrzała się. Nic nie zobaczyła.-,,Może to tylko zwidy? Próbowała sobie tłumaczyć ,,To wszystko przez ten przerażający dom!  Zawróciła się i weszła do pokoju. Drzwi zatrzasnęły się za nią z hukiem. Obejrzała się za siebie i wzruszyła ramionami. Poszła do łazienki. Przejrzała się w lustrze, umyła twarz i przebrała się.W końcu wsunęła się pod ciepłą i puchatą pierzynę. Zgasiła światło i zamknęła oczy. Nagle na gardle poczuła uścisk. Ktoś ściskał ją z całej siły. Nie umiała złapać oddechu. Nagle uścisk złagodził się. Nie widziała kto jest sprawcą. Było ciemno. Na tworzy poczuła jakąś ciecz a potem przeszywający ból. Kwas!//Hope

CIĄG DALSZY NASTĄPI&