niemiłość, niekochanie
Dodano: 13 CZERWCA 2012
pobiegdnijmy razem tak grzesznie, jak gdyby zegar miał stanąć w miejscu i obserwować nasze poczynania.
Moment, w którym uniosłam sie nad ziemią.
Na wspomnienie głębokiego głosu, mięśnie rozluźniają się zupełnie jak tamtej nocy.
Cisza. Natstała przeraźliwa cisza, przerywana jedynie miarowymi krokami zegara.
On biegnie. Ucieka, pozostawiając po sobie tęsknotę za tym co było, a co nigdy więcej sie nie powtórzy..
Zarejestruj się teraz, aby skomentować wpis
użytkownika momentami.
Zarejestruj się
Masz konto? Zaloguj się.
