Prołaska

Strach przed jej utratą jest większy niż chęć czucia radości, kiedy to miałabym zatrzeć granice dostępności. Próba odpychania jej na dystans okazuje się pomyślnie. Wiadomo dzisiaj, że kiedy wejdzie na ten czas, do którego tak pilnie się przygotowuje to zasieje większe spustoszenie niźli wtedy, gdy trzymałabym ją bliżej i szczerzej, tak szczerzej według tego, co dzieje się w środku, we mnie w środku. Spustoszenie też zadzieje się tylko w środku. Aż w środku.

Odchodź i przychodź, kiedy chcesz. I tak samo przychodź i odchodź, kiedy chcesz.

Czasami chciałam to ukraść, czasami chciałam to zabić, czasami rozrywała mnie radość z Tobą,

czasami rzucałam potajemnie gniew ku Tobie. Czasami, ale tylko czasami spostrzegłam, że jestem także ja.