https://www.youtube.com/watch?v=ZOrNb804PrA <3

I jak tam po świętach  ? :)

Na ka­mien­nej tab­li­cy mo­jego ser­ca ze spo­kojem wy­pisuję imię te­go, który od­szedł na zaw­sze. Spra­wia mi to wiele bólu. Po­tem idę dalej.

Wy­gim­nasty­kowa­nych ciężko za­giąć na słowach.

Gdy­by nie to ciało ludzie nie mieli­by cze­go zabijać.

Pot nie zaw­sze jest oz­naką wy­siłku, nieraz by­wa oz­naką strachu.

Może kiedyś poz­nam czym jest miłość. Może poz­nam ko­goś tak bar­dzo sa­mot­ne­go jak ja. Może wte­dy ta sa­mot­ność prze­rodzi się w miłość? W miłość. I nie będziemy się wte­dy zas­ta­nawiali czy to miłość, bo będziemy wie­dzieli, po pros­tu widzieli, że to na siebie w tej sa­mot­ności cze­kaliśmy całe życie.

Jeśli masz wiel­kie ce­le to nie zas­mucą cię drob­ne po­rażki, a po po­jedyn­czych suk­ce­sach nie osiądziesz na laurach.

Życie? Składa się z cze­kania. Ta świado­mość jest podwójnie frus­trująca, gdy jest się niecierpliwym.

Więcej niż słowa, a jakże wy­mow­ne jest je­go mil­czące ob­licze. Zda­je się na­zywać go 'życiem'.