Czysty Sarkazm Cz 27

Przepraszam,że ostatnio nie dodaje często notek. Postaram się ten czas nadrobić.

Całe dnie spędzałam teraz z Kamilem. Śmiałam się ciągle  z niego i muszę powiedzieć,że dobry z niego dowcipniś,ale kłónie bywały u nas częściej niż jakiekolwiek dowcipy. Nie wiedziałam o co mu chodzi co robie nie tak,że się tak ciągle kłócimy. W sumie znaliśmy się dopiero 3 tygodnie jak i nie krócej,ale mimo to byliśmy ze sobą zżarci. Oczywiście na początku tego całego spotkania wmawiałam sobie,że to kolejny jakiś dziwny facet z którym będę miała fantastyczną przygodę,ale okazało się.. To co się okazało. Zależało mi na nim jak nigdy dotąd na kogo innego. Dziwiło mnie to, a zarazem bałam się,że się zakocham. Nie chciałam tego tylko dlatego,że Kamil mi opowiadał o takiej jednej Ewelinie.. Znali się od 2 lat i on się w niej zakochał,a ona kochała innego. Do tej pory się nie odzywają,ale są przyjaciółmi...A Kamil ją nadal kocha, więc bałam się. Cholernie się bałam,bo jeszcze nigdy nie byłam tak zakochana niż dobre z 3 lata temu. Poza tym bałam też się jego reakcji. Przecież my nic o sobie nie wiemy, uzna mnie za jakąś chorą psychicznie. 

 Czasami mieliśmy takie dni,że ani on ani  ja nie przychodziliśmy do siebie. Wtedy najczęściej wisiałam na fonie i pisałam z nim sms. Tłumaczył mi jak to nie może wyjść,bo ma problemy w domu. Kłóci się z matką,a ta mu daje karę na dzień. Dobrą ma matkę. Moja by mi dała karę na góra tydzień,albo i dłużej. (...) W szkole trzymaliśmy się za ręcę jak chodziliśmy po korytarzu,wtedy czułam się taka szczęśliwa,że wyczywałam motylki w brzuchu i takiego kopa dostawałam,że potem cała na lekcji drżałam. To były piękne tygodnie,dni...Ale niestety musiały się zepsuć. Kamil odnowił swoją znajomość z Eweliną i wyjechał z nią. Tak po prostu nie mówiąc mi o tym. Skąd się dowiedziałam? Oprócz samego Kamila znałam jego znajomych, oni wiedzieli co się z nim dzieje.  Nie lubiłam jego znajomych, czułam się przy nich obco,nawet nie wiem dlaczego. Kamil opowiadał mi,że brali kiedyś narkotyki i mogą mnie w to bagno wciągnąć,ale ja dobrze wiedziałam,że się tak łatwo nie dam i będę trzymała się od nich z daleka. 

  Dwa tygodnie temu odezwał się do mnie. Jak to ja ciągle jak kładłam się do łóżka płakałam jak głupia,a w domu robiłam tylko zamieszanie. Przez te całe dwa tygodnie obserwowałam tylko monitor telefonu,aż pewnego wieczoru ktoś mi wysłał wiadomość. To był on. Napisał mi,że mnie przeprasza,że nie może napisać co się z nim działo, ale napisał,że coś wspaniałego. Ale ja nie potrzebowałam dalszych wyjaśnień już wiedziałam co jest grane. Od razu po tym poszłam do łazienki cała rozpłakana. Wyciągnęłam z szafki kilka tabletek i żyletki. Połknęłam te tabletki. Poczułam się lepiej,a jak tylko przestałam płakać pociełam się. Najnormalniej w świecie się pociełam. Dziwne to uczucie. Nigdy wcześniej nie cięłam się z powodu jakiegoś chłopaka. Teraz już wiedziałam, że się w nim zakochałam. 

  Minęły trzy dni. Nie odzywałam się do niego. Czekałam,aż on napiszę,ale ni cholery. Już coraz mniej płakałam zupełnie zapominając o Kmieciu. (...) Chodziłam po szkole sama,a koleżanki pytały się tylko gdzie jest mój romeo ja im nie odpowiadałam po prostu wybiegłam i poszłam do łazienki płacząc. W szkole nie było go już od pięciu dni,bałam się o niego. Wykręciłam do niego numer i zadzwoniłam. Odebrał tata Kamila. Znałam go, fajny z niego koleś. Pracuje jako prawnik,to stąd Kamil taki bogaty. Dowiedziałam się od niego,że Kamil lezy w szpitalu,ale jutro wychodzi. Rozłączyłam się jak nigdy i poszłam do domu. Chciałam do niego pójść,ale z jednej strony coś mnie trzymało.. 

http://www.youtube.com/watch?v=bGM11F1yhHs