Walka

Piszę. Mówią, że bloga pisze się wtedy kiedy jest się smutnym. Jest w tym trochę prawdy...

Ćwiczę. Wszystkie złości wystukuję w podłogę. Liczę na przypływ endorfin. Przecież jest ok.. 

Jesteś Ty, nawet często. Potem jesteś cały czas, ale już nie obok mnie. Jest ok.. pozornie. 

Przecież dbasz, kochasz, jesteś. Ale pozwalasz cierpieć... 

Na około chwalą, gratulują, zazdroszczą. Coś jednak siedzi wewnątrz, coś ciągnie gdzie indziej, coś szuka swojego zawodowego przeznaczenia... Pojawiają się zwątpienia, priorytety, różnice. 

Wszyscy mamy wokół siebie problemy. Wszyscy musimy się z nimi zmagać. Niektórzy idą w skrajne rozwiązania, szantaże, depresje, nałogi. Inni leczą swoje kompleksy przeciwnościami. Nie ma złotego środka. Nawet największe autorytetu potrafią zaskoczyć. 

Czy to wszystko zalezy od cholernego szczęścia? 

Niektórych dróg nie jesteśmy w stanie sobie wybrać. Walcząc z tym co jest spełniamy marzenia, rozczarowujemy się, zdobywamy swiat, popadamy w depresję...  Jesli coś jest dobre, to zawsze musi działać siła równoważąca. tak jestesmy stworzeni. By walczyć.  

Przekonuję się. Czas na kolejne zmiany. Chyba pierwszy raz napisałam tak bezpośrednio o swoich uczuciach. Idę ćwiczyć.