`Czas jest jak wąż Urobos, który chwycił zębami własny ogon.`

Już tęsknie. Tęsknie! Brak mi dwudziestudziewięciu wspaniałych ludzi i jednej genialnej wychowawczyni. Nie, nie powiem, że zawsze było dobrze, ale pierwszy raz w zyciu spotkałam nauczycielkę, z którą można porozmawiać o wszystkim. O chłopaku, który aktualnie Ci się podoba, o tym, że Johnny Depp jest taki seksowny, a Bono cośtam i też Go kochamy. Dawno zwykłe łzy tyle dla mnie nie znaczyły. Powtórzyłam to już dzisiaj tyle razy, ale dzię-ku-ję,  cholernie dziękuję. Wiem, że zazwyczaj są to tylko puste słowa, ale nie zapomnę. Nie zapomnimy. Obiecaliśmy, prawda?

Coś się skończyło, ale coś się z pewnościa również zaczyna. Co to będzie i jak będzie wyglądało, zależy teraz już tylko od nas. Ode mnie też. Przyszedł czas, żeby wziać życie w swoje ręce. `Stań z losem twarzą w twarz, zareaguj, nie rezygnuj!`. Najgorzej jest poprostu czekać aby coś sie stało, nic nie robiąc, tak poprostu. Ze strachu, z lenistwa. Nie mogąc się zdecydować. Chociaż mi decyzje zawsze ciężko przychodziły, teraz już chyba wiem co robić. Nareszcie.

`Słyszałam, że można dorosnąć. Ale nigdy nie spotkałam nikogo, komu by się to udało. Bez oparcia w rodzicach łamiemy wszystkie zasady, jakie dla siebie ustanowiliśmy. Reagujemy furią, kiedy sprawy nie idą po naszej myśli. Szepczemy w ciemności naszym przyjaciołom sekrety. Szukamy pocieszenia wszędzie gdzie się da. I mamy nadzieję, wbrew całej logice, wbrew całemu doświadczeniu. Jak dzieci nigdy nie tracimy nadziei.`