216

''Los Cię w drogę pchnął

i ukradkiem drwiąc się śmiał, 

bo nadzieję dając Ci, 

fałszywy klejnot dał. 

A Ty idąc w świat 

patrzysz w klejnot ten co dnia, 

chociaż rozpacz już od lat 

wyziera z jego dna (co dnia), 

Na rozstaju dróg, 

gdzie przydrożny Chrystus stał 

zapytałeś: dokąd iść? 

frasobliwą minę miał. 

Przystanąłeś więc, 

z płaczem brzóz sprzymierzyć się 

i uronić pierwszy raz 

w czerwone wino łzę (w wino łzę). 

Szczęśliwej drogi już czas 

mapę życia w sercu masz, 

jesteś jak młody ptak. 

Głuchy jest los, nadaremnie wzywasz go, bo twój głos... 

Idziesz wiecznie sam 

i już nic nie zmieni się, 

poza tym, że raz jest za, 

raz przed tobą twój cień. 

Los Cię w drogę pchnął 

i ukradkiem drwiąc się śmiał, 

bo nadzieję dając Ci, 

fałszywy klejnot dał (tak chciał).''