to naprawde juz koniec

nie wiem już kim jesteś, czy niesamowicie zapatrzoną w siebie suką, czy maksymalnie emocjonalną laską. świat waha ci się między dwoma skrajnościami. z jednej strony masz wjebane, bo tak łatwiej, ładniej, idealniej. nie chcesz sobie zaprzątać życia kimś innym. jesteś pierdoloną egoistką. przyzwyczaiłaś go do siebie. uzależniłaś go od siebie. rozkochałas go w sobie. a sama nic podczas tego nie czułaś, czy poprostu jednak coś w sobie nosisz ale się boisz? jesteś odważna, ale to są sprawy dla ciebie obce. boisz się uczuć tak bardzo że nie dopuszczasz do siebie ich istnienia. przez to że jesteś taką zimną suką ranisz go najmocniej. śmiejesz się kiedy on mówi ci jak mu na tobie zależy. on nie wie że śmiejesz się dlatego że sobie z tym nie radzisz. nie rozumiesz już takich słów. nie wierzysz w nie. jesteś wewnątrz całkowicie umarła. otwierasz serce tylko przed idiotami, którzy z gory mają w planie cie zranić. nie możesz kochać bo słaba jesteś wtedy. nie myślisz o sobie i zatracasz się. oddajesz wszytsko a nic dla siebie nie zostawiasz. dlatego nie możesz. dlatego nie mozna cię zrozumieć. i lepiej niech ma cię za zła niż miałby sie zblizyc, spobowac zrozumieć, dac szczeście.