Jedyne co chciałabym mu powiedzieć, to to, że kocham go i to bardzo mocno.

Że kiedy patrzę na jego brązowe oczy, ciemne brwi i włosy, śniadą cerę, aż mam dreszcze. 

Że kiedy mnie przytula, chcę żeby czas stanął w miejscu.

Że kiedy widzę po jego oczach, że coś go trapi chciałabym całować go dopóki nie przestanie myśleć o tym.

Że kiedy budzę się w jego objęciach wyobrażam sobie, że to już tak na zawsze.

Że kiedy kładzie głowę na moich kolanach i głaszcze jego włosy, to czuję, że to najważniejsze co powinnam tego dnia zrobić.

Że dziękuję mu, że to on pierwszy pokochał mnie. Że pomimo wielu barier chciał, by ten związek "wypalił".

Boże jaka ja jestem szczęśliwa. Nigdy, przy zadnym chłopaku nie czułam się tak bezpieczna i kochana. 

Pamiętam swój ostatni, chory związek, który ciągnął się przez 8 miesięcy. Ile ja się wtedy wycierpiałam, wypłakałam. Non stop chodziłam poddenerwowana, bojąc się czy znowu nie wybuchnie kłótnia.

A z nim jestem już 5 miesięcy i całkowite zrozumienie.

Najchętniej olałabym szkołę i spotkała się z nim, ale wiem, że nie mogę.

Chcę tylko zawsze być tą cząstką jego, bez której ni może żyć, dzięki której śmieje się, oddycha i wierzy w lepsze jutro.

http://akate86.wrzuta.pl/audio/a2jDnisirii/kubus_puchatek_-_juz_zawsze_na_zawsze

"Chcę żeby tak już było, by nigdy to się już nie zmieniło, że gdy mówimy MY to znaczy ja i ty, już zawsze, na zawsze".