Wieczorem wychodzą z szafy ciepłe kapcie-misie, które spoglądają, jak ocierasz łzy.

Bo wieczorem wracają wspomnienia.

Bo wieczorem ból wydaje się większy, a pustka taka przytłaczająca. 

Wieczorem zastanawiasz się, nad swoim życiem bardziej niż za dnia.

Wieczorem wspinasz się na parapet i obserwujesz ludzi, spacerujacych przy blasku lamp.

Wieczorem nikt nie widzi Twojego smutku.

Wieczorem nikt nie pyta za czym tęsknisz.

Wieczorem też myślisz o nocy, która ma przynieść ukojenie...

... I o nowym dniu, w którym wszystko znów powróci na miejsce.

Posłuchasz muzyki jak zawsze, niechętnie porozmawiasz z niektórymi osobami.

Wypijesz wodę zamiast czekolady.

Po mieszkaniu będziesz chodzić na boso z uśmiechem na twarzy.

Zajmiesz się tym, co jest teraz.

Weźmiesz kilka tabletek na ból i ruszysz beztrosko do przodu.

Zejdziesz z parapetu i wlepisz wzrok w ekran komputera.

Uśmiechniesz się pod nosem i nie będziesz myśleć o niczym.