Siedzi w ciemnym pokoju, czekając na znak 
On się nie odzywa, Jego ciągle brak 
Wiecznie zajęty, coś ma do zrobienia 
Nie widzi nic poza sobą, czyli Jej cierpienia. 
Liczy się Jego zdanie, Ona wciąż mu dogadza 
Jemu to pasuje, w Jego rękach władza 
Egoista w każdym calu, w każdym geście 
On Cię nie kocha: "Kobieto rzuć Go wreszcie" 
Lecz Ona milczy, nie chce tego uczynić 
Mówi: "Zostawcie Go, przestańcie Go winić" 
Broni Go jak lwica, kocha Go, miłuje 
Jednak Jej rozum wie, że on nie zasługuje. 
On gardzi miłością, nie wie, co to kochanie 
Ona się nie liczy, ważne jest łóżko, wspólne spanie 
Ona zrobi dla Niego wszystko, ciągle Go Jej brakuje 
On żyje, by się bawić, a Ją oszukuje. 
Kocha Go, ciągle jest Go Jej mało 
A On nie kocha Jej duszy, lecz kocha Jej ciało 
Ona żyje złudzeniami, wierząc, że się zmieni 
"Dziewczyno ocknij się, On żyje wśród cieni". 
Znowu milczy, nie wierzy, nadal czeka 
Chce mieć nadzieje, nie traci wiary w człowieka 
I wciąż siedzi, sądząc, że da znak istnienia swego 
A jeśli tak się stanie, zapewne pobiegnie do Niego. 
Czyż nie jest warta szczęścia? Prawdziwej miłości? 
Jej serce krwawi, a dusza tkwi w nicości 
Ona nie zawiniła, Jej serce wybrało 
Nie jest winna temu, iż tak właśnie się stało. 
O swoim życiu niestety decyduje Ona