Coś...

      Bywam poprzerywana myślami dziwnymi, uczuciami prawdziwymi. Bywam na pograniczu nastrojów. Od gniewu do miłości dzieli mnie często jeden krok, czasem pół. A jednak kontroluję swoje popieprzenie, którego według niektórych nie posiadam wcale i twarz mam tylko mimiczną, ciało spokojne, zrównoważone, bez napadów i szaleństw. I tylko dlaczego to ciało to nie nogi do samej szyi? Dlaczego pomiędzy mam tyłek i cycki?
      Nie akceptuję dziś siebie najwyraźniej. Chciałabym być szalona, mieszać benzynę z kwasem i wypalać ludziom dziury w sercach. W zderzeniu z prawdą jestem jednak tylko normą społeczną, która irytuje całe otoczenie, podobnych do mnie ludzi ograniczonych jakimś lękiem czy też wstydem. Chciałabym wyjść ze skóry, pomazać się na niebiesko lub zielono i biegać nago modląc się do trawy. Boję się odrzucenia. Podaj mi dłoń i pozwól chodzić między kroplami deszczu. Pozwól mi nie być na granicy zmysłów, przeciągnij mnie na swoją stronę zbyt silnego oddawania siebie lub grzecznego spania pod rozłożystą jabłonią. Zgadzam się na nowy rodzaj uzależnienia, tylko nie każ mi żyć na krawędzi..

______________________________________________________________________________________________

Pluń na wszystko, co minęło: na własną boleść i na cudzą nikczemność... Wybierz sobie jakiś cel, jakikolwiek i zacznij nowe życie.

Na pohybel skur.wysynom

Pytać : http://ask.fm/MiniiiMiniii