magiczne chwile dzikiego trzepotu serc pulsujących żył na skroniach

nagle z zaskoczenia gwałtownie zbyt rozmywają się przed oczami rozpływają gorącą lecz stygnącą falą w duszach

pozostają we wspomnieniach wetkniętych w płytki paznokcia

podnoszę białą dłoń szeptem Twym ubraną w koronkowe niteczki fałdy

zatrzymać, nie! .. czas płynie nieubłaganie tik-tak

rezygnuję upojona zapachem niewidzialnych ciał czyżby naszych do złudzenia podobnych..?

przytulam do piersi włos zaplątany cicho w puch poduszki na której ciepło naszych głów odznacza się kręgiem

tańczę z nim namiętne tango umysłów wciąż głodnych

nie, nie, nie chce ; moge; nie moge! nie zapomnę gdy jutro rano..

   powita mnie twarz wymalowana ciepłym oddechem na szybie

Wrócisz.