147.

http://www.youtube.com/watch?v=BdhG--naCPc

"(...)ludzie tak naprawdę mogą mieszkać tylko w innych ludziach, (...) depresja to nic innego, jak bezdomność, na depresję cierpią ludzie, którzy nie mają w kim mieszkać."

Płakałam dziś, płakałam, bo poczułam się naprawdę samotna. Bo Ty zadzwoniłeś do mnie na skypie, rozmawialiśmy ponad godzinę, było naprawdę miło, zero sporów, Twój uśmiech, mój uśmiech, ładny obraz. 

Dopiero po pewnym czasie, gdy położyłam się na łóżko i włączyłam serial, poczułam, że brakuje mi Twoich dłoni na moim biodrze, talii, splecionych dłoni, Twojego oddechu na moim karku. To przyszło tak nagle, że nie dałam rady wziąć się w garść, jak zawsze. Dawno tego nie robiłam, aż w pewnym momencie poczułam się obco sama w sobie.

Tak bardzo się stęskniłam za Tobą. Tak bardzo mi Ciebie brakuję. Tęsknię. Usycham. Więdnę.

Dziwna jestem.. muszę znowu być obojętna, starać się ignorować to, bo przecież to lubię, nie?