Gwieździste niebo, wychodzę na zewnątrz. Mróz daje o sobie znać czuję to na dłoniach, twarzy, oczy zdają się zamarzać pod wpływem środowiska. Z każdym krokiem wypuszczam z płuc ciepły obłok pary, tempo świata jakby zwolniło. Wiatr smaga moją twarz zimnym dotykiem, powodując, że to wszystko jeszcze wyraźniej dochodzi do moich zmysłów. Idę powolnym krokiem, patrząc w niebo, w te gwiazdy które niegdyś tyle dla mnie znaczyły, kto wie może nadal tyle znaczą ? Staram się zrozumieć siebie, staram się wciąż odkrywać coś nowego. Światło księżyca nadaje otoczeniu, tajemniczy i mistyczny charakter. W kałuży widzę odbicie swojej twarzy, zdobi ją lekki uśmiech, który przeplata się z powagą. Powierzchnia kałuży powoli zamarza, rozprzestrzenia się sumiennie zmieniając w lód kolejne obszary połyskującej w świetle księżyca wody. Czy to samo dzieje się ze mną ? Czy ja także zamarzam ? Nie, ja po prostu dojrzałem. Gdzieś tam w środku czuję ciepło, czuję jak gorąca krew pulsuje w moich skroniach, czuję bicie serca, które nadaje specyficzny rytm mojemu życiu, są momenty gdy bije mocniej niż normalnie. To fenomenalne.
A teraz ? Teraz mogę marznąć, ale wiem że gdy będzie trzeba oddam tyle ciepła ile tylko w sobie potrafię zgromadzić, może wtedy coś rozkwitnie.
Bo ciepło to wiosna, a ona jest najpiękniejsza.


http://www.youtube.com/watch?v=1OHYf28gjEs

Przemyślenia :)