czas uciekł. zostawił kilka śladów. cieni rzeczywitości, która uciekła razem z nim. gorący romans czasu z rzeczywistością. związani związkiem nierozerwalnym. gdy jest on, jest i ona. czas przeciekł mi pomiędzy palcami. kilka łaskotek. nic więcej. czas niewykorzystany.  był. rozebrał się przede mną. powiedział masz mnie na wyłączność. zazdrosna rzeczywistość szpnęła tylko kilka obezwładniających słów. już mnie ma. tonącą w sieci lenistwa i próżności. zmarzł. ubrał się i już go nie ma.  teraz pluj. pluj sobie w brodę. a rzeczywistość śmieje się rubasznie. on nie wróci. nie cofnie się. obudź się i nie przegap kolejnej szansy. złap go za rękę. zatrzymaj tylko dla siebie. oddziel od rzeczywitości. oddaj go jego kochankowi. dotyk szaleństwa go podnieca. teraz jest chwila dla ciebie. dla mnie. moze zaczniesz działać zamiast tylko puszczać słowy na wiatr? jak bąki. fu. próżność zwymiotowała mi na buty. w lustrze odbija sie paris srilton. popatrz w otwór na jej czole. w środku pusto. wiatr płaczliwie zawodzi głosem nosowskiej. nie woła o pomoc. tu nic sie nie zdziała. odetnij głowe i przytwierdź nową. wyrzuć wszystkie lustra. tak zebyś sam nigdy nie zaglądnął w swój otwór. świadomość nieoczekiwanej pustki zabija. myśl o mnie co chcesz. potępiaj. masz rację. puste jest niegodne. jest obrzydliwe jak resztki żygów na czubku baletki. puste udawne piękno. fu. masz rację. lustro mówi bardzo dużo. otwór w czole wszystko. zaklejam go plastrem. niby pryszcz. teraz mogę udawać że w śródku oprócz kości jest się od czego odbijać. nie zdradzaj mojej tajemnicy. myślisz  że ta pustka jest klątwą rzeczywistości? zazdrosną o czas i szaleństwo. czarną dziurą mądrości. ruchomymi piaskami twórczości. czasem w nocy pieszcze brzegi otworu na czole. ciekawie wkładam palec do środka. ale nieśmiało. tak żeby nie potwierdzić tego co odbija się w twoich oczach. to dlatego cie nie lubie. unikam. odsuwam. to dlatego buduje warsztat złudzeń. omamiam innych. przeciwko tobie. bo wiesz i masz racje. masz racje. gonisz czas. kiedy ja nie moge sie uporać z rzeczywistością. ostatnim ratunkiem będzie szaleństwo. on ma swoje sposoby na czas. a zadowolony fizycznie czas zapełnia dziury. myslisz, że lustra wrócą kiedyś na swoje miejsca?