Jak możesz patrzeć w moje oczy, jak w otwarte drzwi
Prowadzące cię wprost do mego wnętrza
Gdzie stałam się tak skostniała, bez duszy
Mój duch śpi, gdzieś w zimnie
Póki nie znajdziesz go tam i nie sprowadzisz do domu
(Zbudź mnie)
Zbudź mnie od środka
(Nie potrafię się zbudzić)
Zbudź mnie od środka
(Uratuj mnie)
Zawołaj mnie i uratuj przed ciemnością
(Zbudź mnie)
Każ mej krwi płynąć
(Nie potrafię się zbudzić)
Zanim odejdę niespełniona
(Uratuj mnie)
Uratuj mnie przed nicością, którą się stałam
http://www.youtube.com/watch?v=a0MDeDlmXp0&feature=related
Dziś człowiek tak często nie wie, co nosi w sobie,
w głębi swej duszy, swego serca.
Jak często jest niepewny sensu swego życia na tej ziemi.
Ogarnia go zwątpienie, które przeradza się w rozpacz.
JP II
Użytkownik mgielka25
wyłączył komentowanie na swoim fotoblogu.