Może to dziw­ne, ale cza­sami czuję się tak jak­bym była w książce. Ta­kiej o nieok­reślo­nej te­maty­ce ja­kiej nig­dy nikt nie na­pisał i nie na­pisze, ale jak w książce. Wte­dy nic mnie nie ba­wi, nic nie smu­ci. Jak nig­dy w mo­jej głowie jest cisza, wyłączam się, nic mnie nie in­te­resu­je. Nie wiem jak to się dzieje i chy­ba nie chce wie­dzieć. Ta­ki 'dziw­ny' stan poz­wa­la mi na chwilę odpłynąć i za­pom­nieć

Bar­dzo dob­rze wiem, że ciężko się zdo­być na uśmiech pośród tych wszys­tkich prob­lemów. Ale wiesz, od jed­ne­go bla­dego, na­wet ta­kiego bar­dzo małego uśmie­szku zaczy­na się dro­ga do szczęścia. Bo grunt to pośród tych smutków, kłam­stw i in­nych ok­ropności zna­leźć choć cień szczęścia

lubię teraz siedziec w samotności wracac myslami w przeszlość przypominać sobie dobre i złe momenty życia...

moja zmienność nastrojów mnie denerwuje...Kiedy jestem szczęśliwa nagle przychodzi moment w którym uśmiech znika z mojej twarzy i jest mi smutno. Pytanie dlaczego? sama nie wiem. Ostatnio coraz częściej mi sie to zdarza...Ludzie pytają dlaczego tak nagle posmutniałam, a ja nie mam pojęcia co im odpowiedzieć...to dziwne. Nie wiem, może to ma jakiś związek ze wspomnieniami z przeszłości i coś tam sie dzieje w mojej głowie czego nie potrafię wytłumaczyć

 Mężczyznom wydaje się, że nas znają, że rozumieją, że umieją z nami postępować.Tymczasem, co kawałek popełniają błąd a potem dziwią się, że się do nich nie odzywamy i mamy żal.

Tyle mamy wymówek każda dla kogoś innego i pasująca do innego kontekstu&

Trzeba mieć poczucie własnej wartości ale oparte na surowej i szczerej ocenie własnego postępowania a nie dlatego ze ktoś tak powiedział tym bardziej że nie do końca jesteśmy przekonani czy mówił to bezinteresownie.