nie trać mnie

No i co? Cała radość jak rzeka spłynęła dziś po ulicach 'mojego' miasta. Z każdą kroplą deszczu, z każdym moim krokiem, uświadamiałam sobie coraz bardziej, że nawet świat potrzebuje chwili słabości. Mżawka w moim życiu pojawia się nieustannie, a takie dni jak ten.. to sprzeczność. Ulewa. Ulewa jak w te okropne dni, kiedy nie pojmuję, po co tu jestem i po co w ogóle jestem. Człowiek zastanawia się nad wszystkim wokół. Lezie jak krowa na oślep drogą. Gdzieś, po coś, do kogoś. Szukam sensu. Szukam celu. Szukam siebie... Czasem czuję się jak ściana, która tylko odbija od siebie zgryźliwe uwagi innych. Nie ma w tym mnie.

No i nachodzi Cię taka myśl. Ta myśl o świecie, całym tym syfie wokół, no i co z tego? Kiedy wstajesz rano i uśmiech sam Ci się przykleja do PYSKA. Mimo miliona zadań z matmy, których nie rozumiem. I tej cholernej fizyki... Studia mimo to nie są takie złe. 

CHCĘ JUTRO. 

KLIK