We are togheter

Dwie trzymające się ręce. Silne? A może słabe? Uścisk - pewny? A może nie? Może to tylko poza? A może coś więcej?

Pewnie coś więcej.

Pewnie nie tylko "na teraz"

Bo wtedy, na tej ławce, w tamtym parku była Szczerość.

A to tak cholernie ważne.

Żeby była.

Wtedy były Łzy - a przecież ja tak rzadko pozwalam sobie na płacz.

Wtedy była Historia.

Nas obu.

Moja - opowiedziana w pełni po raz pierwszy od dawna.

Niektórzy znali jej fragmenty. Inni słyszeli pogłoski.

Ona, EmoMałe - poznała całość.

Bo tak.

Co do teraz:

"Syriusz: Wiesz czemu kocham zimę i jesień, a nienawidzę lata i wiosny?

Ja: Nie.

Syriusz: Bo gdy wszystko wokół umiera, ja sam wydaje się sobie mniej martwy. A wiosna jest kwintesencją tego, czego nienawidzę. Jest ciepła i radosna. A wtedy wszyscy dookoła widzą, że coś się ze mną dzieje. Że jestem zimny. Martwy."

Jego słowa są teraz moimi. Mimo że jego - już nie ma.

Bo zimą nie muszę się tłumaczyć, czemu wolę siedzieć w domu z książką i kubkiem herbaty, niż wyjść.

Bo nie muszę się tłumaczyć, ze złego humoru, bladej, zmęczonej twarzy.

Bo zimą mniej odczuwam, że brakuje we mnie życia.

Dzisiaj dopadły wspomnienia i Cisza. Zagłuszana muzyką Theatres des Vampires.

Ale jednak Cisza. A w tej ciszy rodziły się złe myśli. Był Ból. Skowyt samotności.

Wspomnienia.

I obietnica, którą Ktoś wymusił, ale ją dostał.

Wspomnienia... chociaż wolałabym zapomnieć...

Mimo wszystko dziękuję dwóm osobom za niesamowite ciepło. I dobre słowo, wtedy, gdy było bardzo źle.

Ani - za całą rozmowę. Bo mimo lekkiego charakteru była ważna.

Krzysiowi - w szczególności za "zawsze jest ktoś kto cie potrzebuje, na przykład ja.Co ja bym bez ciebie zrobił siostra?"

A co ja, zrobiłabym bez Was?

Dziękuję.

edit:

Nie, ja się nie nabijam z Emo.I proszę mi tego nie zarzucać.

Szanuje tą subkulturę.  I jej członków, o ile to nie pozerzy.

pozdrawiam.