(łzy kapały z kierownicy na siedzenie, wydłużałem drogę do domu, czując Twój zapach na pasie bezpieczeństwa)

Tam, gdzie jestem myślami, od trzech tygodni pada. Wielki chaos, rozwiązane sznurowadła, czerwone oczy. To przez tę Twoją kontrastowość. Jesteś strasznie kontrastowa... Twoje odburknięcia są takie protekcjonalne.  Może za szybko stwierdziłem, że miłość już nie kwitnie? Przykro, bo więcej nie poczuję Twojej klatki piersiowej na moich plecach.

Gdzie byłaś wczorajszego popołudnia, dlaczego nie patrzysz w oczy, ile jest jeszcze rzeczy, których o Tobie nie wiem? Nawet te miejsca, w których nigdy z Tobą nie byłem, wydają się okropnie puste bez Ciebie. Gdybym miał serce, ty jesteś tą która powinna je złamać. Nie ma nadziei na nic nowego, bronimy się zaciekle, zasłaniamy rękoma: "Twoja miłość nie jest tym, czego potrzebuję, nie dawaj mi jej"

A ja tak chciałbym, żeby mnie to chuj, ale mnie to wcale nie chuj, mnie to bardzo i boli!!! Jesteś wszystkim czego chcę i czego potrzebuję, nawet jeśli miałoby to oznaczać zawał serca. Czy pocałunek to zbyt wielka prośba? Tyle razy odwracam głowę na ulicy (co z tego, że w obcym mieście, kraju), by przekonać się, ze to nie Ty...

Przypuszczam, że to jest cena, którą płacę.

Żadnych słów do powiedzenia. Są za to papierosy. Chodź, zapalimy.

(w moich wyobrażeniach czekasz leżąc na boku)