Empatia

Wielu z nas nie wie, co to właściwie jest.

Empatia jest to po prostu zdolność do współodczuwania emocji, zdolność do stwiania siebie w sytuacji drugiej osoby czy myślenie w sposób podobny do kogoś innego.

Stwierdzenie "wiem, co czujesz" idealnie się w to wpisuje, lecz wydaje mi się, że my- ludzie nadużywamy tego słowa?

Najczęściej mówimy to, gdy chcemy kogoś pocieszyć, by nie czuł się samotny w tym, co przeżywa.

Lecz czy zawsze jesteśmy w stanie czuć się, jak druga osoba?

Wiemy lub domyślamy się, co my byśmy czuli w takiej sytuacji, ale każda osoba różnie przeżywa różne sytuacje.

Dopiero po rozmowie, po obserwacji jesteśmy w stanie współodczuwać.

Wplotłam tu trochę psychologii w ramach wstępu.

Ostatnio czułam się odrzucona przez M.

Sesja, czyli nauka, pisanie programów, kombinowanie, co zrobić, żeby zdać semestr, presja czasu i do tego problemy u jego rodziców przyczyniło się do tego, że M. był zestresowany i zmęczony.

Widywaliśmy się, byliśmy razem a ja miałam wrażenie, że i tak jesteśmy osobno.

Ta sytuacja zaczęła mnie denerwować, ale milczałam.

Frustracja narastała we mnie.

Starałam się ją wyładowywać w jeździe na rolkach, w tańcu...

Ale dawało to marne skutki.

W czwartek wymiotowałam pierwszy raz od kilku dobrych miesięcy.

W sobotę byłam bardzo wredna, aż chamska wobec M.

To wszystko przez skrywane, nieprzepracowane emocje.

Wieczorem pisaliśmy, przeprosiłam M. a On mnie, choć nadal nie wiedział w czym rzecz.

Płakałam...

Wiedziałam, że muszę coś zrobić, bo inaczej zwariuję.

Gdy zaczęłam myśleć, dotarło do mnie, że każdy z nas inaczej odreagowuje stres i zmęczenie, jedni śpią, drudzy grają, trzeci koncentrują się na drugiej osobie, a jeszcze inni biegają.

Po drugie zadziałała empatia, analizowałam jego słowa, jego zachowanie, postawiłam siebie w Jego sytuacji.

Zrozumiałam, że On cały skoncetrowany jest na wykonaniu zadania- zdania sesji i nie w głowie mu inne czułości.

Niby rozwiązanie było oczywiste, lecz byłam zafiksowana na własne potrzeby i nie zauważałam tego, a gdy to do mnie dotarło, emocje opadły.

I teraz jest lepiej.

Dziś też wydarzyło się coś...

Ale na to też mam swoje wytłumaczenie.

O. Kochana

Wiem, o czym mówisz.

Znam tu tylko jedną dobrą psychiatrę, więc jeśli jednak kiedykolwiek się zdecydujesz to jest to p. Rajczyk.

Z jednej strony przykro mi, że rezygnujesz również z psychologa, bo dobry naprawdę może pomóc.

Ale nie będę Cię namawiać, bo sama zrezygnowałam z psychologa, który teraz wiem, że wiele mi dał.

A co Kochana studiujesz?

Właśnie Weronika mówiła mi, że masz chłopaka.

Nawet nie wiesz jak się cieszę :*

Jaki on jest?

Jesteś z nim szczęśliwa?

Jeśli zdecydowałabyś się zacząć jeść zdrowiej, to nie rób tego na własną rękę.

Ja się tym bardzo skrzywdziłam.

Tak bardzo Cię Malutka rozumiem, i będę trzymać kciuki, żebyś któregoś dnia pokonała ten strach.

Jesteś chudziutka i zawsze taka będziesz, nawet gdy będziesz jadła.

Ale wiem, że na to przyjdzie czas.

Jestem tego pewna, że znajdziesz w sobie siłę i pójdziesz pod prąd, gdzie jest trudno.

Jesteś wspaniała i silna, zawsze taka byłaś.

Pisz Kochana, kiedy możesz i ile chcesz. Ja tu jestem i czekam na Twoje wiadomości.

Możesz pisać tu, czy na fb, czy na telefon, o ile nadal masz mój numer.

Słoneczko, a będziesz w wakacje w Polsce?