Miałam się ujawnić.. ale to nie ten czas ....to nie ta pora..

ech... wszytko jest na mojej głowie...

Teraz piszę tutaj tą notkę...

Po chwili jestem w starożytnym Rzymie..

Wiem może to dziwne.. Ale lubię TĄ książkę..

Mogłabym ją czytać i czytać....

ach... marzenia... może we wakacje do niej wrócę..

Teraz trzeba ja przeczytać.. Ale naprawdę....

Te czasy... Ten RZYM... LIGIA I WINICJUSZ =)

Czy ktos wie o czym piszę.

Chyba nikt... Albo tylko nieliczni......

Jutro zostaję jeszcze w domu... W czwartek i piątek musze tam być...

Bez odwołania... ;]

"-Czy pamiętasz, jak byliśmy razem u Aulusa Plaucjusza i tam po raz pierwszy widziałeś boską dziewczynę, którąś sam nazwał jutrzenką i wiosną? Pamiętasz tę Psyche, tę nieporównaną, tę najpiękniejszą z dziewic i z waszych bogiń?

Petroniusz patrzył na niego z takim zdziwieniem, jakby chciał sprawdzić, czy głowa jego jest w porządku.

- Po jakiemu ty mówisz? - rzekł wreszcie. - Oczywiście, że pamiętam Ligię.

A Winicjusz rzekł:

- Jestem jej narzeczonym. - Co?...

Lecz Winicjusz zerwał się i zawołał dyspensatora. - Niech niewolnicy staną tu przede mną co do jednej duszy! Żywo!

- Jesteś jej narzeczonym? - powtórzył Petroniusz. Lecz nim ochłonął ze zdziwienia, ogromne atrium Winicjuszowego domu zaroiło się od ludzi. Biegli zdyszani starcy, mężczyźni w sile wieku, kobiety, chłopięta i dziewczyny. Z każdą chwilą atrium napełniało się co raz szczelniej: na korytarzach, zwanych fauces, słychać było głosy nawołujące się w rozmaitych językach. Wreszcie ustawili się wszyscy murem pod ścianami i wśród kolumn, Winicjusz zaś, stanąwszy koło impluvium, zwrócił się do Demasa wyzwoleńca i rzekł:

- Którzy wysłużyli w domu lat dwadzieścia, mają się stawić jutro u pretora, gdzie otrzymają wolność; którzy nie wysłużyli, otrzymają po trzy sztuki złota i podwójną porcję przez tydzień. Do ergastulów wiejskich posłać rozkaz, by odpuszczono kary, zdjęto kajdany z nóg ludziom i karmiono ich dostatnio. Wiedzcie, że nastał dla mnie szczęśliwy dzień, i chcę, by radość była w domu.

Oni przez chwilę stali w milczeniu, jakby uszom własnym nie wierząc, po czym wszystkie ręce podniosły się naraz do góry i wszystkie usta zawołały:

- Aa! Panie! aaa!...

Winicjusz odprawił ich znakiem ręki, więc choć mieli ochotę dziękować i padać mu do nóg, odeszli śpiesznie, napełniając dom szczęściem od podziemi do dachu.

- Jutro - rzekł Winicjusz - każę im jeszcze zejść się w ogrodzie i kreślić przed sobą znaki, jakie chcą. Tych, którzy nakreślą rybę, wyzwoli Ligia..."

Na tym zakończę.. co oznaczał znak 'ryby' zostawię dla siebie... Albo zgadujcie.. Może się uda.

Dziękuję wam i pozdrawiam...

+ kolejna zmiana na blog... komentować mogą wszyscy.. jestem uradowana jak WINICJUSZ :)