Powróciłyśmy z Grecji w stanie błogości i koloru złota na skórze. Wspomnienia piękne, aczkolwiek niektóre warte zapomnienia. Jednak wyjazd ten dał oczekiwany rezultat - rozluźnienie, zapomnienie, raj. Dużo by opowiadać, jednak moje jest to co przeżyłam i nikt mi tego nie odbierze i niektóre rzeczy zachowajmy dla siebie :) .

 A teraz? Teraz jest inaczej. Uczucie samotności doskwiera mi niemiłosiernie i nie wiem co mam na to poradzić. Potrzebuje miłości i czułości. Potrzebuje chłopka, który będzie moją podporą, moim przyjacielem. Myślę, że nie wymagam wiele, po prostu chce odnaleźć szczerą miłość, bo chyba jest mi takowa dana? Jest mi trudno, nie myślałam, że znaleźienie nawet jakiego kolwiek chłopaka może być tak trudne. Jestem osobą słabą psychicznie i to 'szukanie' idzie mi ciężko, zwykle ze skutkiem negatywnym.

 Byłam pewna, że w nowej szkole Cię odnajdę, że wszystko będzie piękniejsze. Jednak tak nie jest, jest mi jeszcze trudniej widząc jak wokół mnie ludzie znajdują sobie tą drugą połówkę, a ja tkwie w miejscu - w tym koszmarnym martwym punkcie. Już wolałabym znosić te niewinne zarazem śmieszne kłótnie w związku, niż siedzieć teraz sama ze sobą, i rozmyślać co by było gdyby...

Pozostaje mi tylko czekać i modlić się byś mnie odnalazł, bo sama już dłużej nie potrafię.

Mam nadzieję, owszem może i złudną, ale wciąż ją mam, że w końcu mnie odnajdziesz, a ja odnajdę Ciebie

i będzie nam dane to wszystko, czego teraz pragnę, będę mogła spełnić swe marzenia - nasze marzenia.

Dlatego wciąż czekam - odezwij się.

A dlaczego Ty mi się śnisz, kolego z przeszłości, z krótkiej aczkolwiek ognistej przygody? Czy to jakiś znak, to Ty jesteś Nim?