Somewhere in between...

Nie pamiętam już, kiedy ostatni raz w moim życiu doświadczyłam nudy. Dziwna sprawa. Najpierw cieszyła, ale bardzo szybko nuda mi się znudziła i dziko zapragnęłam towarzystwa. Chwała Panu za ludzi, którzy jednak wymyślili te wszystkie techniczne sprzęty, bo dzięki nim mogę oddawać się podtrzymywaniu uzależnienia od mojego Mężczyzny za pośrednictwem smsów, rozmawiać i psioczyć na świat z przyjaciółka, która miała być w Portugalii tylko niecałe pół roku, a ugrzęzła na cały i niespecjalnie chce tu wracać... ;c 

Bastille dobrze dzisiaj wpasowuje się w nastrój. Jakoś mocno energetycznie, z motywacją do działania.

Tylko ta tęsknota jest taka okropna... Za nimi wszystkimi. Za tą moją Portugalką, której nie widziałam już od lutego i mam jej tak wiele do opowiedzenia, tyle nocy do przegadania, tyle herbat do wypicia, tyle butelek wina dla uczczenia sukcesów i opicia porażek, tyle czułości w ramionach, które mają ją wyprzytulać za cały ten nie nasz rok... ; **

Za moją przyszłą studentką, która mieszka 10 min piechotą od mojego domu, a mimo to nie mamy możliwości się spotkać... Tęsknię za tymi wszystkimi rozmowami, których nadal jest za mało. Za babskim wieczorem i setką plotek, cisnących się w naszych umysłach od tak dawna... 

Za moim Mężczyzną, który tak mocno zakorzeniony jest w moim sercu, że nie wyobrażam sobie, że mogłoby go tam zabraknąć. To niemożliwe. Codziennie kocham go bardziej i bardziej, przywiązuję się coraz mocniej i wcale mnie to nie przeraża. Jest właśnie tak, jak zawsze tego chciałam... Bezpiecznie, idealnie, przytulnie... Wiem, że jego ramiona zawsze gotowe są na przyjęcie mnie i krycie w sobie jak największego skarbu. 

Cholera, nadal jestem w Tobie beznadziejnie zakochana! ; **

Tęsknię za tymi, których już tu nie ma. Ciężko tak się przestawić na nową rutynę, jest jakaś niepełna. Tak często łapię się na tym, że chcę napisać Ci smsa, umówić się na piwo albo oglądanie filmu. Mały, dziwnie tak bez Ciebie. Nie po kolei. Jesteś tą brakującą 0,01%, która dopełnia tej idealnej całości. Strasznie tęsknię... ;c

Czas mija, mija tak szybko... Zmiany bolą i przerażają. Ale ostatecznie - chyba wyszłam na więcej, niż tylko zero... ;)